صفحه 102

نماز مهم‌ترينِ اعمال دينى است كه اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادت‌هاى ديگر هم قبول مى‏شود و اگر پذيرفته نشود، اعمال ديگر هم قبول نمى‏شود. و همان‌طور كه اگر انسان شبانه‌روز پنج نوبت در نهر آبى شستشو كند چرك بر بدنش نمى‏ماند، نمازهاى پنجگانه هم انسان را از گناهان پاك مى‏كند. و سزاوار است كه انسان نماز را در اوّل وقت بخواند و كسى كه نماز را پست و سبك شمارد، مانند كسى است كه نماز نمى‏خواند، پيغمبر اكرم«صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» فرمود:

كسى كه به نماز اهميّت ندهد و آن را سبك شمارد سزاوار عذاب آخرت است. روزى حضرت در مسجد تشريف داشتند مردى وارد و مشغول نماز شد و ركوع و سجودش را كامل به‌جا نياورد، حضرت فرمودند: اگر اين مرد در حالى كه نمازش اينطور است از دنيا برود، به دين من از دنيا نرفته است، پس انسان بايد مواظب باشد كه به عجله و شتابزدگى نماز نخواند و در حال نماز به ياد خدا و با خضوع و خشوع و وقار باشد، و متوجّه باشد كه با چه كسى سخن مى‏گويد و خود را در مقابل عظمت و بزرگى خداوند عالم بسيار پست و ناچيز ببيند و اگر انسان در موقع نماز كاملًا به اين مطلب توجّه كند، از خود بى‏خبر مى‏شود. و نيز بايد نمازگزار توبه و استغفار نمايد و گناهانى كه مانع قبول‌شدن نماز است، مانند حسد، كبر، غيبت، خوردن حرام، آشاميدن مسكرات و ندادن خمس و زكات بلكه هر معصيتى را ترك كند، و همچنين سزاوار است كارهايى كه ثواب نماز را كم مى‏كند به‌جا نياورد، مثلاً در حال خواب‌آلودگى و خوددارى از بول به نماز نايستد، و نيز كارهايى كه ثواب نماز را زياد مى‏كند به‌جا آورد، مثلاً انگشترى عقيق به دست كند و لباس پاكيزه بپوشد و شانه و مسواك كند و خود را خوشبو نمايد.